1e week

7 februari 2020 - Nairobi, Kenia

Jambo,

Daar ben ik weer.. de dagen gaan hier zo snel, ik zal wat over de afgelopen 4 dagen schrijven.

Het is hier trouwens overdag 33 graden met een windje en snachts 27 graden dus je kan je voorstellen dat we nog even moeten wennen.

Dinsdag 4/2 

Op dinsdag zijn we samen met Lisanne onze coordinator naar het Port Reitz hospital gegaan, dit is het ziekenhuis waar we de aankomende 10 weken stage gaan lopen. Het is 1,5 uur reizen om er te komen. Aller eerst moet je met de matatu (een busje voor 14 personen) het is een klein busje met open raampjes en vaak vrolijke keniaanse muziek. Hiermee rijden we naar “town” dit kost omgerekend 50 cent voor ongeveer een half uurtje in het busje. Als we uitstappen in town moeten we weer met een andere matatu naar de volgende plaats, dit is weer 50 cent voor een half uurtje. Als we daar dan eindelijk zijn nemen we een tuktuk (een klein open wagentje om 3 personen te vervoeren) deze kost 30 cent. De tuktuk drivers staan bekend om hun rijgedrag, nogal “asociaal”, ze proppen zich overal tussen en toeteren als mensen aan de kant moeten. Maar het is wel heel leuk :) 

Toen kwamen we aan bij het ziekenhuis, van buiten leek het heel klein, alles is gelijkvloers. We moesten ons melden bij de baas van het ziekenhuis, hij vertelde ons wat over het ziekenhuis en de verwachtingen van hen naar ons toe. Daarna kregen we een rondleiding door het hele ziekenhuis. We hebben alle zusters gezien op de afdelingen die er toen waren. Ze zeiden allemaal: Karibu, dat betekent welkom kwamen we toen achter. Het ziekenhuis heeft verschillende afdelingen waaronder: operatiekamer, eerste hulp, moeder/kind, vrouwenafdeling, mannenafdeling, kinderafdeling, het lab en consultkamers. Verder staat op het terrein ook een mental health clinic voor mensen met een psychische/persoonlijke stoornis en een afkick kliniek, deze hebben we ook mogen zien. na de rondleiding hebbrn we wat dingen afgesproken en zijn we weer naar huis gegaan. 
 

woensdag 5/2

de eerste dag moesten we ons melden bij de nurse in charge, zij is de hoofdzuster van het ziekenhuis. We kwamen netjes om 08:45 aan, het is hier heel gewoon om te kloppen en meteen ergens binnen te lopen om iets te vragen/zeggen. Ze zei dat ze er zo aan kwam en dat we op de gang moesten wachten. Maar het was ondertussen al 10:15 voordat ze eindelijk terug kwam en ons meenam in het kantoortje, tijd is hier niet zo belangrijk als in Nederland. Vaak is iedereen ook precies op tijd of te laat maar nooit te vroeg zoals in Nederland. We hebben de afdeling te horen gekregen voor deze eerste week (3 dagen) ik stond op de mannenafdeling. Ze zou voor de verdere weken een schema maken met wie waar staat. Daarna zijn we naar de mannenafdeling gelopen, hier stelde ik me voor aan alle zusters en studenten daar. Heb me omgekleed en ben bij de rest gaan staan. Er slapen ongeveer 8 mannen in 1 zaal naast elkaar zonder privacy. de zusters hadden de drukste periode al gehad van de dag. Het is zo raar, alle zusters gaan dan gewoon op een stoel zitten met een waaier aan en een beetje schrijven op papier of op hun telefoon. de hele middag deden ze niks tenzij er echt iets moest gebeuren zoals bloedprikken. Dit doen ze met een gewone optrekspuit met een naald erop, ze prikten eerst mis dus trokken ze licht op in de spuit, maar omdat naalden hier heel duur zijn spoot ze de lucht gewoon terug in de arm en ging opnieuw zoeken naar een ader. Het is zo anders dan in Nederland. De dag ging erg sloom en toch heb ik geen lunch pauze gehad, niemand had tijd om het me te laten zien terwijl ze allemaal op hun telefoon zaten. Heel raar dus haha. Na een lange, wat saaie dag zijn we weer naar huis gegaan met het de matatu en tuktuk. Savonds zijn we nog met alle huisgenootjes en de coördinator Asava gaan eten bij een heel gezellig restaurantje.

Donderdag 6/7

nou.. ik stond op om naar stage te gaan maar ik voelde me helemaal niet lekker. Wat hoofdpijn en had het gevoel alsof er iets dwars zat. Ik besloot thuis te blijven van stage, wat maar goed was omdat ik de hele dag op de wc heb gezeten met diarree..  rond een uur of 2 hield het eindelijk op. De rest van de avond heb ik er ook geen last meer van gehad. Deze dag was dus erg saai..

vrijdag 7/2

de nacht van donderdag op vrijdag was een hele work-out voor mij. Ik slaap boven in het stapelbed en moest telkens naar de wc toe, de diarree begon weer. Ik moest zo zachtjes mogelijk doen om de andere niet wakker te maken maar ben er ongeveer 3/4 keer uitgeweest. Dus toen de wekker ging ben ik blijven liggen en ben ik weer niet naar stage geweest. Ik heb Asava de coordinator een berichtje gestuurd met de situatie, hij zou langs komen om te kijken hoe het ging. Hij stond om 11:00 uur al op de stoep, vroeg hoe het ging en of ik er echt ziek van was. Het was al minder geworden dan de dag ervoor dus hebben afgesproken dat als het morgen niet over is dat ik het hem moet laten weten. 
update: 21:20 heb sinds 3 uur geen diarree meer gehad haha. 
 

morgen 8/2 en zondag 9/2 gaan we naar het strand toe, dit kunnen we niet doen door de weeks omdat het al laat is als we thuiskomen van stage. 
 

hopelijk zijn jullie nu weer een beetje op de hoogte.

Groetjes vanuit hier! 

Foto’s

6 Reacties

  1. Pauline Koene:
    7 februari 2020
    Rust maar goed uit op het strand Anouk!
    Beterschap.
  2. Maud:
    8 februari 2020
    Hopelijk is de diarree gestopt !
    Je kunt het maar gehad hebben 😉
    Veel plezier aan het strand😘
  3. Oma:
    8 februari 2020
    Het is dus echt heel anders dan hier nu maar hopen dat de diarree weg blijft maak er maar een rustig weekend van,heb genoten van je verslag en kijk uit naar het volgende, dikke kus oma
  4. Franka:
    8 februari 2020
    Beterschap Anouk, en nog veel plezier op het strand.
  5. Judith Jansen:
    8 februari 2020
    Balen van de diarree 😕
    Hopelijk blijft het hierbij en verlopen de dagen op stage wat leuker 😊👍🏼
  6. Antoinette:
    9 februari 2020
    Wat fijn om jouw avonturen te volgen. Diarree is niet fijn en saaie dagen ook niet. De andere mentaliteit kost wel wat gewenning lijkt me. Die tuktuks ken ik, soms chaos, maar oh zo leuk en qua snelheid handig😉. Nou meis, zet m op daar en geniet 🍀